پایگاه اطلاعات سینمایی دگرباشان: غرور

نام انگلیسی: Pride

فیلمی مربوط به تاریخ دگرباشان بریتانیا در ژانر کمدی-درام است که در سال 2014 ساخته شد که توانست نخل کوییر جشنواره کن 2014 را از آن خود کند.

فيلم بر اساس اتفاقات واقعی است اما اصلاً لزومی نمی‌بيند که اين واقعی بودن را توی بوق و کرنا کند. افرادی که با پايه تاريخی «غرور» آشنا نيستند ممکن است تا قبل از فاش شدن سرنوشت شخصيت‌های فيلم از طريق روايت نوشتاری آخر فيلم متوجه نشوند که برخی شخصيت‌ها واقعی بوده‌اند.

فيلم به ماجراهای پس پرده اعتصاب معدنچی‌های بريتانيايی در سال ۱۹۸۴ می‌پردازد. با اين حال، داستان فيلم با تمرکز بر معدن‌چی‌ها شروع نمی‌شود. در عوض با کادری از فعالان گی و لزبین به رهبری جوانی پر شور و حال به نام مارک (با بازی بن اِشنِزِر)، که معتقد به وجود شباهت‌هایی بين مخمصه‌ی گروهش و گرفتاری معدنچی‌ها است، آشنا می‌شويم. هر دو گروه از نخست‌وزير وقت بريتانيا مارگارت تاچر متنفرند و به وسيله پليس قلع‌و‌قمع می‌شوند. مارک با وجود چنين فکری در ذهنش، سعی می‌کند با جذب همفکرانی مانند دانشجويی به نام جو (با بازی جرج مک کی)، که به کسی نگفته است که همجنسگرا است، جاناتان عياش (با بازی دومينيک وست) و دوست پسرش، گلتين (با بازی اندرو اسکات) و اِستِف وراج (با بازی فای مارسِی) گروهی به نام LGSM (لزبين‌ها و گی‌ها از معدنچی‌ها حمايت می‌کنند) را تشکيل دهد. آن‌ها کمک‌های مردمی جمع می‌کنند، اما وقتی که اتحاديه ملی معدن‌کاران حمايت آن‌ها را رد می‌کند، مستقيماً پول جمع‌آوری شده را به شهر کوچکی در ولز اهدا می‌کنند. اين کار مورد استقبال يکی از اعضای نهاد حاکم آن منطقه به نام دای (با بازی پَدی کانسيداين) قرار می‌گيرد، او اعضای LGSM را برای ملاقاتی دعوت می‌کند. ورود آن‌ها با واکنش‌های مختلفی از جمله قدردانی (به خصوص از جانب کليف با بازی بيل‌نای و هفينا با بازی ايملدا استونتین)، عيب‌جويی و دشمنی آشکارا همراه است.

«غرور» در بازسازی زمان و مکان وقوع اتفاقاتش فوق‌العاده عمل کرده است. سال ۱۹۸۴ به خصوص دوران سياهی برای همجنسگرایان بود. نه تنها در آن دوران انگ‌های اجتماعی و دينی بسيار وحشتناکی به همجنسگرایان زده می‌شد، بلکه شبح ايدز نيز از نظر برخی کيفر خداوند [برای اين افراد] بود. اين عوامل به خوبی بی‌ميلی بسياری از معدن‌چی‌ها به پذيرش کمک این گروه را توضيح می‌دهند. «غرور» درباره دور هم جمع‌شدن گروهی از انسان‌های ناهمگون است که يکديگر را به عنوان يک انسان قبول دارند و نه يک کاريکاتور. فيلم با استفاده از شوخ‌طبعی، بسياری از حرف‌هايش را می‌زند و در اين مسير هرگز شخصيتی را تحقير يا تخريب نمی‌کند.

در فيلم شاهد برخی بازی‌های زيبا و قوس‌های شخصيتی موثر هستيم. بازيگر نقش اول بن اِشنِزِر، بازيگری آمريکایی با رزومه‌ای محدود است، ولی به خوبی در نخستين فرصتی که برای حضور در فيلمی بين‌المللی به او داده شده می‌درخشد. همين طور جو با بازی جرج مک‌کی که نقش کليشه‌ای آشنایی-مرد همجنسگرا که از فاش‌شدن اين موضوع نزد خانواده‌اش می‌ترسد- را بازی می‌کند. دومينيک وست انرژی و استعداد را به نقش يکی از نخستين مردان بريتانيایی، که مبتلا به ايدز تشخيص داده شده بود، می‌بخشد. بيل نای برخلاف نقش‌های قبلی‌اش، در نقش مردی فروتن و آرام ظاهر شده است. ايملدا استونتین نقش زنی گستاخ و وراج اما خوش‌قلب- نسخه ای ديگر از شخصيت مهربان و سخاوتمندش در «هری پاتر»- را ايفا می‌کند.

«غرور» نيز مانند فيلم‌های «بيلی اليوت Billy Elliot» و «از کوره در رفتهBrassed Off» -که هر دو فيلم به مخمصه معدن‌چی‌ها می‌پردازند- بدون اين که دست به موعظه کردن بزند به نگرانی‌های اجتماعی اشاره می‌کند. اگرچه فيلم هرگز سراغ تصاوير گرافيکی خشونت آميز نمی‌رود، اما لحظات تاريک‌تری در فيلم وجود دارند که تعصب شديد را نمايش می‌دهند. فيلم همچنين دارای لحظات مفرحی نيز است مانند سکانس رقصی (با هنرنمایی دومينيک وست) که طوری فيلم‌برداری شده است که فرد را به ياد «تب شب يکشنبه Saturday Night Fever» می‌اندازد و پايانی که تا لحظه آخر دست به افشای حقايق پس پرده می‌زند. دو ساعت برای بسياری از فيلم‌ها می‌تواند طولانی باشد، اما «غرور» ارزش دو ساعت نشستن [پای فيلم] را دارد و در پايان مايه خوشی بسياری از بيننده‌هايش می‌شود.(منبع)

شناسنامه‌ی فیلم: